Je kunt er tot ver voorbij je pensioen over lezen, hoe belangrijk het is, wat voor meerwaarde het voor een team meebrengt, en hoe elk teamlid zich optimaal kan ontwikkelen in effectief samenwerken. Daarbij wordt ook steeds meer aandacht gegeven aan het gebruik maken van elkaars talenten en verschillen zodat we ‘complementair’ kunnen samenwerken tot een ieders glorie.
Maar wat als dit nu niet goed gaat? Wat is dan nodig om tot effectieve samenwerking te komen. Aan welke voorwaarden moet dit dan voldoen? Welke zijn de factoren die dit belemmeren? Stap 1 is erkenning te geven voor het feit dat de samenwerking juist niet effectief verloopt en dat teamleden of een individueel teamlid hier last van heeft. In mijn optiek is er te weinig oog voor wat onder de oppervlakte broeit en waar emoties niet geuit laat staan begrepen worden. (H)Erkenning hiervoor is een belangrijke voorwaarde om van daaruit de volgende stap te kunnen maken. In stap 2 kunnen we dieper insteken op de oorspronkelijke kwaliteiten van elkaar met de daarbij behorende gedragingen en de effecten daarvan op effectieve samenwerking. Met een gegroeide openheid naar elkaar kunnen we dan ook wijzen op onze valkuilen die zichtbaar worden in concreet gedrag en merkbaar als effect. Met een gegroeide bereidheid tot samenwerken kunnen we elkaar gedragingen aanreiken vanuit de uitdaging om vanuit positieve krachtwen elkaar te vinden. Door elkaar te wijzen op de opbrengst hiervan, hoeven we elkaar niet meer geïrriteerd te voelen vanuit onze eigen allergieën. Een boeiend traject wat aanvangt met het elkaar op respectvolle wijze feedback (dus geen feetbek) te geven en waarbij kritiek wordt omgebogen tot een wens.
